Crush of the Titans

Een ‘clash’ of the titans is het niet, een ‘crush’ des te meer: 4 composities voor symfonisch orkest en groot jazzorkest geven beide de kans om elkaar te leren kennen en schaamteloos te flirten. Componist Lode Mertens schudde met het titelnummer Crush of the Titans een muzikaal meesterwerk uit zijn mouw. Pierre Drevet, die andere getalenteerde huiscomponist brengt een eerbetoon aan jazzicoon Kenny Wheeler. Diens prachtige melodieën en subtiele akkoordenschema’s inspireerden Drevet tot het schrijven van For Kenny. En dan is er natuurlijk ook Bert Joris, die al zo vaak componeerde en arrangeerde voor het Brussels Jazz Orchestra en er telkens in slaagt het volledige potentieel van het orkest ten volle te benutten. Hetzelfde doet hij nu voor dubbel orkest met twee composities: Somewhere up there en het intrigerende Invasion of the Ants.

Componist Lode Mertens over het titelnummer ‘Crush of the Titans’: “Ik ben vertrokken van de mythe rond Perseus, ‘De Strijd der Titanen’. Het BJO en een symfonisch orkest zijn immers twee kleppers in hun vak, maar hebben elk hun eigen idioom. Klankconcept, timing, frasering, … worden totaal anders opgevat door beide ensembles en lijken onverenigbaar. Hoe langer ik werkte aan het stuk, hoe meer bindmiddel ik ontdekte. Door elk orkest zijn eigen taal te laten spreken probeerde ik om beiden te mengen in één groot geheel. Zo is mijn beeld over de twee strijdende titanen veranderd in twee titanen die verliefd worden op elkaar. Een crush in plaats van een clash.”